فکرش رو ميکردم روزي برسه که توي وب لاگ درد دل کنم؟

فکرش رو ميکردم روزي برسه که نتونم احساس و شرايطم رو وصف کنم؟

فکرش رو ميکردم که روزي برسه که پشت صفحه مانيتور براي خودم زار بزنم؟

حالا فکرش رو ميکنم به خودم ميگم کلي از ونزوئلا فرار کردن مگه آب از آب ت خورد

کلي ايزدي به اسارت و بردگي برده شدند غير از چند خبر چه اتفاقي افتاد؟

وقتي زير بمباران شهرها و شيميايي قرار گرفتيم چه کسي کمک کرد؟

در جنگ جهاني اول وقتي کشور اشغال شد و قحطي شد، چي؟ جنگ دوم چطور؟

ما براي کي مهم هستيم؟ حيات و ممات ما چقدر اهميت داره؟ به نفت ما احتياج داشتند که احتياجشون برطرف شده!

نه دوستي در همسايگي داريم و نه وحدتي در جامعه

سالها افغاني ها زير سلطه طالبان بودن، سالها عراقي ها زير سلطه صدام، حالا هردو شايد ارزو کنند که به اون دوران برگردند

فرض کن بتونيم مرد نمکي زنجان رو زنده کنيم يا بتونيم به فضاي ذهني ش پي ببريم، چند ميليارد ادم زندگي کردن و هر کدام به نوعي رفتند، من هم يکي مثل بقيه

اينکه طي تحقيق سال 1947 در بين بيش از 500 جامعه (که در جامعه شناسي - آنتوني گيدنز بهش استناد شده ) عنوان ميکنه درصد قابل توجهي چند همسري رواج داره، برام جالب بود، اينکه اذعان ميکنه تک همسري توسط فرهنگ غربي ترويج ميشه هم جالب بود.

اونوقت فک ميکنم وسط اين دعواهاي سياسي و فرهنگي در مورد مذمت يا مدح چند همسري صحبت ميکنند چقدر جاي يک تحقيق که پيشينه داشته باشه خاليه